Zeven TTVA-ers waren weer van de partij.
Vanwege zijn blessure nam Nico alleen deel aan het onderdeel dubbelen. Ab was zijn nieuwe “dubbelmaat”. De eerste wedstrijd werd heel nipt in vijven verloren dus dat is niet slecht voor zo’n officiële eerste dubbel samen! De tweede partij was lastiger en daar kwamen ze niet verder dan een 3-0 nederlaag. En dat was dan ook gelijk einde oefening.
Ab had het zwaar in zijn enkel partijen. Qua rating stond hij bovenin.. Twee partijen had hij in drieën verloren. En zijn derde tegenstander was er niet, hierdoor kreeg hij een bye. Nog amper warm gespeeld kon hij in de verliezers-poule zijn derde individuele wedstrijd spelen. Ook hier was zijn tegenstander te sterk en moest hij al schuivend weer een 3:0 nederlaag incasseren. Een aantal dagen later nadat hij van de ergste schrik was bekomen, was Ab wel opgelucht; máár 7 ratingpunten gezakt en gelukkig nog 84 punten boven teamgenoot Ronald.
Ronald had tijdens de duo-competitie flink wat ratingpunten verloren. Hij stak niet onder stoelen of banken dat hij op de valreep besloot mee te doen aan dit toernooi om zijn rating weer op te krikken. Zijn vaste dubbelpartner was niet beschikbaar- die ging “vreemd” met een clubgenoot- dus hij speelde alleen enkelpartijen. De super gemotiveerde Ronald kwam nog aardig ver. Weliswaar met behulp van een bye bereikte hij de kwartfinale van de verliezers-poule. In een zinderende vijfsetter lukte het hem niet om de spin-ballen van zijn tegenstander te pareren. Uiteindelijk leverde het toernooi hem maar liefst twee hele ratingpunten op – de comeback was begonnen!
Nog enkele kilometers buiten Schiedam keek Ruth in haar sporttas. Tot haar grote schrik ontdekte ze dat ze haar batje was vergeten. In haar enkelpartijen speelde ze noodgedwongen met een nieuw rubber op haar batje. Dit had ze nog niet goed onder controle en helaas verloor ze alle wedstrijden. In de dubbel die ze daarna met Arie speelde, ging het een stuk beter. Al stond ze tot twee keer toe op Arie zijn tenen. Toch bereikten ze samen de halve finale. Jammer genoeg bleken de tegenstanders daarin net een maatje te groot.
Arie had door de extra kilometers nauwelijks tijd om in te spelen. Hij zat in een behoorlijk pittige poule en het licht zat ook voor hem niet mee. Desondanks speelde hij onverschrokken spannende wedstrijden. Tegen de latere winnaar van zijn poule was het close: hij verloor met slechts twee punten verschil in vijf sets. Zijn eerste en tevens laatste wedstrijd in de verliezers-ronde was tegen clubgenoot Rien. Arie kwam niet goed in zijn spel en werd in vieren van de tafel getikt.
Rien had in zijn drie poulewedstrijden maar liefst veertien sets gespeeld. Stilstaand wist hij het zijn tegenstanders achter de tafel steeds moeilijk te maken, maar helaas leverde dat nog geen overwinningen op. Van zijn gewonnen wedstrijd tegen Arie kreeg Rien zoveel energie dat hij daarna met gemak in drieën won. Daarmee bereikte hij de halve finale.
Je zou denken: dat wordt een leuke pot, je speelt tenslotte voor je plezier. Maar zijn tegenstander dacht daar duidelijk anders over en was allesbehalve sportief. Toen de teller vriendelijk een paar ballen voor Rien opraapte, vond zijn clubgenoot dat onacceptabel: Rien kon die ballen prima zelf oprapen, hij kan immers gewoon lopen. Een smet op de halve finale, die Rien uiteindelijk in vieren verloor.
Toch een heel knappe prestatie om zo ver te komen. Van alle eerdergenoemde vijfde klasse spelers was hij de enige die een halve finale wist te bereiken. Daarmee gaf hij de rest het nakijken.
Tot slot hebben we nog Peter v D. Voor hem waren de poulewedstrijden van een hoog niveau die net geen winst op leverde. Ook hij had een keer vier games en twee keer vijf games gespeeld. Hij werd laatste in de poule. Als je laatste wordt in de poulewedstrijden dan beland je in de verliezers-ronde. Als je alle wedstrijden wint kan je op z’n hoogst derde worden van je klasse.
Na twee wedstrijden in drieën te winnen, begon de vermoeidheid langzaam toe te slaan. Hij paste zijn tactiek aan, meer de bal terugbrengen en plaatsen i.p.v. aanvallen. Hij wist nog netjes twee wedstrijden te winnen voordat hij in de finale kwam. In de finale kwam hij toch wat tekort en werd in een spannende 3-1 verloren. Daardoor werd hij tweede in de verliezers-poule, maar dit leverde geen beker op.
En zo eindigde de dag met een paar platgetrapte tenen, vijfsetters vol spanning, een trotse halvefinalist en een gedreven finalist. Geen glorie, maar genoeg verhalen. TTVA keerde met lege handen én lege magen terug naar Alblasserdam. Gelukkig konden we aanschuiven bij Van Krimpen. Daar werd alsnog gezellig getafeld… dit keer met mes en vork.
Ruth Sloof